Welkom!
Dit is mijn muzische blog, waarin ik, in opdracht van de lerarenopleiding op KAHO Sint-Lieven, een semester lang mijn muzische ervaringen bijhoudt, noteer, reflecteer en vooral leer...
Op maandag 14 oktober ben ik met de stageschool en de kinderen van het eerste leerjaar naar de gebroeders Kist gaan kijken.
Korte uitleg van het stuk: Er waren eens vier broers. Ze heetten De Gebroeders Kist. Niemand wist of ze zo heetten omdat ze in een kist woonden of dat ze in een kist woonden omdat ze zo heetten. Natuurlijk hadden ze elk ook nog een eigen naam: Oudste, Jongste, Middelste en Domste. En ze hadden Grote Trom, zoals andere mensen een hond of een kanarie hebben. Op een nacht vertrekken ze met Grote Trom, op zoek naar het geluk.
Dit was een geluidsspektakel gebracht door 4 mannen die de broers voorstelden. Ik wist totaal niet wat te verwachten, maar ik was enorm snel onder de indruk van het samenspel van de mannen. Het neigde naar Stomp door het percussiespel van de mannen, waarbij ook gebruik werd gemaakt van het beperkte materiaal aanwezig op scène. Indrukwekkend hoe de mannen direct de sfeer erin konden steken en ook houden. De tijd vloog voorbij, de kinderen vonden het geweldig en hebben nog de rest van de dag op alles getikt met potloden, enz.
Op 5 oktober 2013 ben ik naar een
toneelvoorstelling gaan kijken, voor en door kinderen. Het was een
eigen bewerking van het sprookje 'De 101 dalmatiërs'. Het stuk was mee
geschreven door mijn zus, wat er natuurlijk voor zorgt dat ik niet
onbevooroordeeld ben.
De voorstelling was een schot
in de roos. Het was voor kinderen, maar toch betrapte ik mezelf erop dat ik zat
te gniffelen. De effecten in kostuums en bekende flauwe, heerlijke mopjes
zetten zowel jong en oud aan het lachen.
Ik was bovendien verbaasd van
de acteurs hun vele kwaliteiten en hoe dit alles voor een mooie voorstelling
zorgde. De personages werden tot leven gebracht door spelers van 9 tot 18 jaar,
de jongere spelers waren puppy's, terwijl de ouders spelers de grotere rollen
voor zich namen.
De muziek zorgde ervoor dat
alles vlot aan elkaar gelinkt werd,
Korte voorstelling van
het stuk: Bert De Vil, een jongeman
die heel onzeker is, werkt bij zijn zus, Ella De Vil, die een belangrijke
(tenminste, dat zou ze willen) tv-studio heeft. Ella is een zeer onaangename
baas, ook tegenover de andere werknemers van de studio. Zo mag Prinz, de
dalmatiër van Bert, nooit mee naar binnen. Ella haat dieren.
Roos Van Peteghem, een
artieste zonder werk, gaat op een bepaald moment op gesprek bij Ella, waar
ook haar dalmatiër, Zita buiten moet wachten. Prinz en Zita zijn meteen
dol op elkaar, maar dat kan van hun baasjes niet gezegd worden. Als Bert toch
indruk maakt op Roos worden ook zij halsoverkop verliefd.
Zita bevalt van puppy's
en Ella die al lang een idee zoekt voor een nieuwe show, kan wel iets aanvangen
met die sneeuwwitte hondjes. Ze besluit om de puppy's te ontvoeren om er een
show mee te maken. Maar sneeuwwitte puppy"s blijven niet wit, die krijgen
vlekjes! En wie vlekken krijgt, moet dood....
Er ontstaat een zoektocht
van Zita en Prinz naar hun kindjes voor ze vlekjes krijgen en een spuitje
zullen krijgen van de vreemde Mr. Droite.