Muzocarrousel

Eindelijk was het zover! Mijn muzocarrousel met het derde leerjaar. Ik heb besloten om rond kerst te werken. Hoe kan je anders deze tijd van het jaar?
3 workshops werden voorzien, 2 klassen zouden meedoen en we hadden slechts 105 minuten!
We wilden graag in de namiddag onze carrousel houden, maar er was blijkbaar nog niveaulezen voorzien, dus moesten we 25 minuten van onze tijd afgeven. Heel jammer, want de consensus bij de leerkrachten was dan ook dat we ons heel erg moesten haasten en dat we het beter op een ander moment gedaan hadden. Er was echter geen ander moment meer mogelijk.

De verdeling van de groepen gebeurde via een kaartje rond hun nek. Het is een soort dominokaartje met 3 stukjes. In die volgorde zouden de kinderen de workshops volgen.
De workshops zijn ontstaan uit mijn eigen workshops.

De eerste workshop is gebaseerd op mijn fimoworkshop met juweeltjes. We hebben met de klas een kerstbal gemaakt van fimo. De lln kregen een bal van piepschuim met een haakje die ze moesten bekleden met fimo. Hier was een stappenplan voorzien voor de juf, de lln moesten haar instructies volgen.
- 3 reepjes fimo kiezen en kneden.
- tot een bolletje rollen en schijfjes ervan snijden.
- de schijfjes platdrukken en plakken op de bal
- zorg ervoor dat je geen luchtgaatjes meer hebt
- Daarna bakt de LK ze af op 110° gedurende 30 minuten.

Wij hebben na 4u nog een strik aangebracht met een lint om de ballen in de kerstboom te kunnen hangen.
De leerlingen moesten hard doorwerken, maar op het einde van de dag had iedereen een bal.

 

De tweede workshop is bewegingsexpressie. Deze workshop is ontstaan vanuit mijn actieve workshop Hedendaagse dans en vooral ook de lessen bewegingsexpressie op school.

De lln krijgen onderstaand filmpje te zien, waarna ze een beweging moeten kopiëren uit het filmpje. Dat kan gaan van bewegen zoals de soldaatjes of zoals de elfjes een bepaald speelgoed maken. Ze moeten dit individueel doen.

De tweede opdracht bestaat er uit om zelf een nieuwe beweging te maken die zou passen bij de kerstman, zijn elfjes, de speelgoedfabriek enz. Dit vonden de lln moeilijker, maar ze hadden dit nodig als basis voor de derde opdracht. De lln mogen in groepjes van 3 nu een langer stukje maken. Ze mogen hiervoor bewegingen uit het filmpje gebruiken, maar ook hun eigen bewegingen.

Ze krijgen hiervoor een aantal minuten de tijd, waarna we alle groepjes aan bod laten komen en kort bespreken.  Er zijn echt fijne en originele dingen naar voor gekomen.

 

 

 

Bij de derde workshop moeten de lln elfjes schrijven i.v.m. Kerstmis (deze workshop is ontstaan vanuit de mijn poëzieworkshop waar ik zeer veel plezier aan heb beleefd.) De kinderen kregen een werkblaadje met daarop de uitleg van een elfje, ze kregen boeken, tijdschriften om in te kijken en inspiratie op te doen, waarna ze zelf aan de slag moesten gaan met het schrijven. Hier zijn echt fijne resultaten uitgekomen. De geschreven elfjes mochten ze dan op een kaartje schrijven en dit versieren.

 

Hedendaagse dans deel 2

Deze week was het de tweede sessie hedendaagse dans. Ik had echter heel veel werk voor de stage, met daarnaast nog een paar persoonlijke afspraken die ik niet kon verplaatsen. Ik heb er dus voor gekozen om niet naar de workshop te gaan.
Vorige keer was ik niet onverdeeld tevreden over de les, dus misschien heeft dat ook wel meegespeeld in mijn beslissing.

Bloemschikken

Vrijdagavond ben ik samen met 2 zussen, een schoonzus en een nichtje gaan bloemschikken. Ik was verwittigd dat men graag stipt begon, dus we hebben ervoor gezorgd dat we zeker op tijd waren. En inderdaad, stipt half 8 begon de les. Er waren behoorlijk wat vrouwen, maar weinig jonge mensen. Ik was al blij dat ik zoveel volk opgetrommeld had om met me mee te gaan.

We begonnen met de standaard waar we de oasis op moesten steken. De oasis was in guirlandevorm en gemakkelijk werkbaar voor een langwerpig stuk. Ook moesten er 2 stokjes onderaan het stukje bevestigd worden voor steun.
We hebben de pipetjes voor de bloemen in raffia gewikkeld door er dubbelzijdige plakband op te kleven, zo blijft de raffia ook beter zitten, een paar keer los errond, daarna van onder naar boven, netjes naast elkaar. Bovenaan vastzetten met ijzerdraad, zodat de raffia niet loskomt, maar ook om een ankerpunt te hebben in het stuk. Zo blijft het zitten. We leggen ze even opzij.

Daarna moest het mos er bovenop. Dit vond ik lastiger werk omdat de vorm van je mos niet altijd meewerkt, je moet dat dan vastrollen met ijzerdraad en daar merkte ik weer dat ik soms 2 linkse handen heb. Nakijken en 'bijplakken' zodat de oasis niet meer te zien is.
De kaarshouders erop en het begint op iets te lijken.

We mochten naar voor komen en kleine kerstballetjes kiezen, ik koos voor glanzend donkergoud en matgoud. Deze hebben een verschillende grootte, wat me wel mooi lijkt. Ook krijgen we dennenappeltjes die geverfd zijn in een goudtint. We konden ook kleine pepertjes toevoegen, maar dat heb ik niet gedaan. Voor mij zou het dan te kitscherig zijn en dat wil ik niet. Daarna mochten we met het lijmpistool aan de slag, de 'leerkracht' had houten sterretjes en kerstboompjes enz. mee om erbij te plakken. Het was schors van een zilverberk en dus grijs... Maar dat was een kleur die ik niet wou gebruiken. Ik heb ze dan omgedraaid en de achterkant als voorkant gebruikt. Veel mooier!

Er waren 3 lijmpistolen en ik samen met mijn zussen en nichtje heb dat gekozen waar de 'leerkracht' niet bijstond. Overal waar ze nog ruimte zag, kleefde ze dingen bij en dat wou ik helemaal niet. Maar dat wou ook zeggen dat het rijtje niet schoof. Ook door ons vele gebabbel waren we bij de laatste om te vertrekken. Want niet alleen begint het stipt, het eindigt ook stipt! Dat is in principe iets goed, maar het was vreemd om te kijken hoe alles ineens leegliep.

Uiteindelijk ben ik zeer tevreden van mijn kerststukje. Ik heb een aantal andere dingen gezien van vrouwen, waarvan ik dacht, ai nee... Dat ziet er niet uit, maar dat van mij mag wel gezien worden. (En dat van mijn zussen en nichtje ook natuurlijk!)

Gevraagd: deftige kuisvrouw

Op zaterdagavond 7 december ben ik in Lebbeke naar een toneelvoorstelling gaan kijken. Een vriendin van mij is voorzitster geworden van de toneelkring en ik had beloofd te komen kijken. Meteen mooi meegepakt dat ik ook voorstellingen moet bekijken voor de module.

Het stuk in grote lijnen:
Vader en zoon zijn werkloos na jaren te werken als chauffeur en lasser. Ze gaan naar de RVA en horen daar dat er enkel kuisvrouwen nodig zijn. Vader en zoon besluiten dan maar moeder en dochter te worden en zich opnieuw aan te melden bij de RVA.
Ondertussen komt er een mevrouw toe op de RVA die net 20 miljoen gewonnen heeft en vanaf nu dus een kuisvrouw wil. De mannen/vrouwen worden aangenomen.
Zoals vaak als iemand geld wint, komen ook hier familieleden tevoorschijn waar je al jarenlang mee in ruzie ligt, die met je geld willen gaan lopen. Een heleboel personages verschijnen op en gaan weer van toneel.
Het gaat er helemaal over als vader/moeder en zoon/dochter verliefd worden op de vrouw des huizes en haar dochter.
Zoals in elk blijspel komen nog de nodige misverstanden aan bod, worden de kuisvrouwen weer gewoon mannen en komt alles tot een goed einde.

Het stuk was pas enkele minuten bezig toen ik dacht. Oh jee, waar ben ik terecht gekomen?
Het stuk was helemaal gedateerd. Toegegeven het is ook al een oud stuk, van in de jaren 60 als ik mijn vriendin mag geloven. Maar dan nog! Je hoeft het helemaal niet gedateerd te spelen...

- Mensen zoeken niet meer naar werk bij RVA, maar eerder de VDAB
- Je belt niet zomaar naar de minister van arbeid (een HIJ trouwens, terwijl dat tegenwoordig een vrouw is)
- We hebben al heel lang geen Belgische Franken meer, maar euro's
- De Afrikaanse loterij? Heel goed up te daten tot Euromillions of zo...

Een heleboel kleine details konden er voor zorgen dat het stuk zich afspeelde in 2013. Helaas werden deze niet toegepast.
Als dan nog wat geschrapt kon worden in de tekst was het helemaal in orde, want het duurde een beetje te lang voor mij. Maar misschien kwam dat door de context van het stuk?

Dat terzijde gelaten mag ik hier oprecht schrijven dat ik ook gegierd heb van het lachen. Het was op zich een prima voorstelling, met veel grappige momenten, versprekingen enzovoort die het stuk draaiende houden. Chapeau voor de 2 mannen die zich al kuisvrouw verkleed hebben, zij hebben dat schitterend gedaan.

Juwelen met cabouchons

Gisterenochtend ben ik op workshop geweest in De Banier, ik had er vrij veel verwachtingen rond, want mijn workshop met fimo was me goed meegevallen.
Het ging echter niet zoals ik gedacht had. We kregen eerst een uitleg van een half uur om daarna zelf aan de slag te gaan. Het eerste wat we moesten doen was de hars mengen en dan 20 minuten wachten... Dat hadden we evengoed kunnen doen voor ze aan haar uitleg begon! Op die manier wordt de workshop ingekort. Toegegeven we hebben die 20 minuten 'nuttig' besteed door onze patroontjes te kiezen en uit te ponsen. Maar dat kon ik dus ook op 10 minuten.

Op gegeven moment vertelt de mevrouw die de workshop gaf ons dat we het materiaal niet kunnen meenemen vandaag. Dat was niet vermeld op de informatiefiche volgens mij. Ik heb er geen probleem van gemaakt, want de workshop was in Sint-Niklaas, maar had ik deze workshop in Antwerpen gevolgd, kon ik nog eens naar 't Stad ervoor! Dat was een beetje een tegenvaller.
We moesten werken met ponsen die niet het juiste formaat waren, dus bijknippen was de boodschap. Ik weet dat ik niet recht kan knippen, dus ook dat viel niet goed mee.

Uiteindelijk denk ik dat ik ongeveer een uurtje bezig geweest ben tijdens de workshop die 2,5 uur duurde. En enkel zo lang omdat het niet direct lukte met mijn ring juist te vullen.
Op gegeven moment begonnen mensen te vertrekken, ze waren ook reeds klaar, maar ik vond dat zo vreemd. Er was geen duidelijk einde van de 'les'.

De juweeltjes die ik gemaakt heb, zijn wel heel fijn en mooi, maar ik had meer verwacht van de workshop.
Ik ben gisteren mijn juweeltjes gaan halen in De Banier en kwam teleurgesteld terug, de juweeltjes waren niet eens gelukt! De mengeling was niet correct en bleef dus plakkerig. Ik ben er met vernis over gegaan en dat is nu opgedroogd, maar je ziet nu wel die oneffenheden daarin. Jammer. Enkel de oorbellen zijn gelukt, deze kunnen in mijn verzameling.

 Ik vond deze workshop niet fantastisch en ga deze dus ook niet toepassen in mijn carrousel.

Hedendaagse dans

Op dinsdagavond om kwart over 6 moest ik naar Gent voor een avondje initiatie in hedendaagse dans. Achter een stagedag was dit nog een behoorlijk zware opdracht, maar ik had er zin in.

Ik wist niet goed wat te verwachten, maar vreemd genoeg was het niet wat ik me vooropgesteld had. We hebben een heleboel oefeningen gemaakt, maar voor mij was niets nieuw. Alle oefeningen die we tijdens de les gedaan hebben, zijn oefeningen die ik ook tijdens de muzolessen van bewegingsexpressie gedaan heb. Daar komt bij dat ik er heel veel dingen van yoga in terugvond. De twists, de ademhalingsoefeningen, hebben we vandaag gedaan, maar ik had deze niet gelinkt aan de hedendaagse dans.
Ik dacht door shows als 'So you think you can dance' dat mijn cursus hedendaagse dans echt zou zijn zoals de moderne stukken die je te zien krijgt. Daar komt bij dat ik vorig jaar naar een show van Isabelle Beernaert gaan kijken ben. Ik dacht dat we echt een stuk zouden leren. Misschien was het dat ook wel dat ik wou en ben ik daarom een beetje teleurgesteld in de les.

We zijn begonnen met de opwarming, een bounce-oefening. Daarna een ademhalingsoefening die we een aantal keer moesten herhalen, en we hebben ze ook als basis gebruikt voor de volgende oefeningen waarbij we rondlopen in de ruimte, en ons hand volgen in de beweging, ons hoofd volgen in een beweging, enz. We hebben heel veel grondoefeningen gedaan, de ene keer met de beperking dat we onze handen op de grond moesten houden, daarna onze voeten die niet aan de grond mochten komen, gestrekte armen en benen, maar ook een oefening waarbij ons hoofd op de grond moest blijven.
Die heb ik niet meegedaan omdat ik me heel duizelig voelde van de talloze oefeningen waarbij we rondgedraaid hebben naar alle kanten.
De laatste oefeningen vond ik wel fijn, we lagen op de grond en moesten van een opengespreide 'kauwgum' ons oprollen tot een bolletje en daarna weer uitrekken. We hebben deze oefening op verschillende manieren gedaan en ondanks het feit dat ze ook niet nieuw was, heb ik hier het meeste van genoten. Omdat deze de rustigste oefening van de dag was, maar je moest er toch over nadenken.

Misschien was die duizeligheid ook wel een onderdeel van mijn gevoel van ontevredenheid over deze les. Ik hoop dat we volgende les echt iets kunnen opbouwen in plaats van een aantal losse fragmenten uit te voeren.
Volgende les kan ik er niet zijn, ik heb verplichte lessen op de KAHO, maar de laatste les ben ik er weer wel, ik ben benieuwd.

En dan nu: Yoga

Ik heb me ingeschreven voor een lessenreeks yoga, vooral voor mezelf, ik ben er al langer in geïnteresseerd en nu is er een kans om kennis te maken. De reeks bestond uit 8 woensdagavonden van 20u tot 21u30. De eerste avond was ik zeer benieuwd en ik was niet teleurgesteld echter een beetje verbaasd, er komt meer bij kijken dan ik dacht. Ik had nooit eerder Yoga gedaan en vond het best wel spannend. Er werd gevraagd om gemakkelijke sportkledij aan te doen en een eigen matje mee te brengen. We waren met twaalf personen. De sessie bestond uit een aantal opwarmingsoefeningen, waardoor het lichaam soepel werd, de lijkhouding (volledige ontspanning), de lichamelijke oefeningen (asana's) en ademhalingsoefeningen (pranayama).

Yoga heeft vooral de bedoeling om  soepelheid te ontwikkelen in lichaam en geest. De spieren worden in de alle richtingen gestrekt en het vet rond de cellen verdwijnt bij het uitvoeren van de yoga-oefeningen. Deze oefeningen combineren met een goede ademhaling stimuleert de bloedsomloop en de uitscheiding van schadelijke stoffen. Daarnaast maakt het je hoofd leeg omdat je aan niets anders denkt dan je ademhaling.

Yoga wordt gepromoot als een ideale manier om te leren ontspannen, want door strekoefeningen en een goede ademhalingstechniek vermindert de lichamelijke spanning.

Doorheen de weken hebben we echt tientallen oefeningen gedaan, maar de zonnegroet is de yoga-oefening die me het meest is bijgebleven. Deze oefening maakt de spieren los en vergroot de lenigheid van het gehele lichaam, ter voorbereiding van de asana’s. Het is een opeenvolging van twaalf houdingen die als een vloeiende oefening worden uitgevoerd. En het is geen lachertje.

Hieronder staat de zonnegroet afgebeeld. Dit heb ik gehaald uit het boek ‘Praktisch yogaboek’, The Sivananda Yoga Centre.

Deze yogasessies waren niet bedoeld voor kinderen. Toch lijkt yoga iets leuks om met kinderen te doen. De kinderen worden er rustig van, ze krijgen controle op hun ademhaling en blijven hun lenigheid behouden. Ik ben dus op zoek gegaan naar een boek waar Yoga met kinderen mogelijk gemaakt wordt. Ik heb een boek gekocht: ‘het Yoga avontuur voor kinderen’ is een praktische verzameling lesideeën gebaseerd op de belevingswereld van kinderen van 4-12 jaar, geïllustreerd met talrijke te keningen. Ik zou dit graag uitproberen tijdens mijn carrousel.

Wat me opvalt aan de sessies die ik gedaan heb, is dat ik het nu al mis. We zijn één woensdagavond verder, waar ik geen Yoga gedaan heb en zonder liegen kan ik zeggen dat ik reeds heb opgezocht waar ik in de buur Yoga kan beoefenen. Ik wil het niet meer loslaten, Of zoals een belangrijke yogafilosofie zegt: EN VAN NU: YOGA

  

Turquoise faux (Fimoworkshop)

Gisterenavond ben ik op workshop fimo gegaan. Ik heb wel eerder met fimo gewerkt, maar het is al een hele tijd geleden. Daarnaast zouden we zomaar met fimo werken, nee we zouden leren hoe we turquoise Faux konden maken. Het zijn parels die lijken op echte natuurstenen.


Werkwijze:
Maak een mengsel van 1 reepje turkoois en 1 reepje smaragd.   Meng dit egaal.  Werk verder met dit mengsel en 2 reepjes turkoois.
Kneed de Fimo even, maar niet te lang omdat deze anders te soepel wordt.

Hak/snij de Fimo kris kras in stukjes en meng beide kleuren door elkaar.
Doe de helft van de afgesneden stukjes in een mengpotje  en doe er enkele druppeltjes zwarte acrylverf bij.  Wees zuinig met de verf anders wordt het een knoeiboel!
Doe de rest van de stukjes erbij en roer de verf onder de stukjes met je penseel.

Giet het mengsel uit op je glasplaat, laat eventueel wat drogen en duw alle stukjes samen tot een worstje

Maak daarna kralen van basisfimo die je bekleed met dunne schijfjes van je worstje faux. De kralen worden dikker doordat er nog een laagje rondgaat, maar net dat laagje maakt het effect.

Ga erdoorheen met een tandenstoker om ze daarna af te bakken. 30 minuten op 110 graden. Als ze gebakken zijn, zijn ze nog niet vormvast, hiervoor moet je wachten tot ze afgekoeld zijn. Dus opgepast als je ze op een ketting of ring plakt.

 

 Ik heb de kralen eerst gemaakt en die zijn minst goed gelukt, daarna de ring en oorbelletjes die ook op het programma stonden, daar ben ik wel tevreden over. Die laatste belanden in een kerstpakje  voor een zus denk ik, zij is dol op dit soort dingen. :-)

Poëzie, deel 3

Het derde en laatste deel van mijn poëzieworkshop zit erop. Jammer vind ik dat wel, het is ergens een verfrissing om continu er mee bezig te zijn. Je denkt er niet meer over na. Ik denk dat echte schrijvers geen workshop nodig hebben om in alles poëzie te zien en te schrijven, maar ik dus wel. Ik begon er net aan gewend te raken en nu is het gedaan.

We bespraken onze rondelen onder elkaar, hadden het over vorm, inhoud, overbrengen van een boodschap en wat verschillende zinnen teweeg kunnen brengen.

Mijn gegeven zinnen:

1.        Dat komt nu toevallig op mijn bord
2.        Tenminste houdbaar tot: zie bodem blik.
 

Ten minste houdbaar tot: zie bodem blik.

Dat komt hier toevallig op mijn bord.

Boontjes, zwamworstjes en ik heb hier ook nog patatjes staan.

Tenminste houdbaar tot: zie bodem blik.

Hmmmm, nee toch, 21 augustus 2007

Ai, oei, beugh, oh nee, kraaaaaamp!

Ten minste houdbaar tot: zie bodem blik.

Dat komt hier toevallig op mijn bord.

Lore

De feedback op mijn rondeel was dat het een correct beeld weergaf, een visueel beeld, het gespeel met de klanken in de 6e zin werd op veel enthousiasme onthaald, maar de 3e zin kwam minder tot zijn recht, hij was te lang in het geheel.

Daarna kregen we de opdracht om ons ergens in het gebouw te gaan zetten en daar de omschrijving te geven van de ruimte die we gekozen hebben. Daarna keerden we terug om 2 beschrijvingen samen te gebruiken, iets bijzonders te laten gebeuren en dat te verwerken in een gedicht, samen.
Ik zette me boven in een zeteltje en omschreef heel concreet wat ik allemaal rond me zag, bijvoorbeeld: tapijt overal, brandblusapparaten, een zwart kussen in de zetel en een vlagje eronder.

Daarna werkte ik samen met Axel, hij heeft een zeer mooie manier van zinnen op elkaar te laten volgen, het lijkt op het einde soms 1 grote zin als je genoeg adem zou hebben. Ik ben benieuwd.
Het was heel bijzonder om samen te werken met een andere schrijver. Je hebt een verschillende kijk op dingen en noteert ook anders, maar het was zeker interessant. En met een verrassend fijn resultaat. We besloten ons te baseren op zijn ruimte, maar met 'mijn' vlagje erbij. Het was een vlagje van de Sinterklaasstoet die in Berchem geweest was. We moesten enkel een manier verzinnen hoe dat vlagje daar geraakt was.

 

Een trap met een hal met stoelen en al

in donker licht om stoffige muren.

Tussen stapels tafels in dikke rijen,

naast torens van plinten en een berg matjes

rustend na een dag met veel publiek

achter de deuren zingt het koor.

Op het dak trappelt een paard

voetgeschuifel en een vloek

een vlagje dwarrelt tot onder de zetel.

 

Axel en Lore

 

 

De denkwijze achter deze opdracht bestond uit 3 delen, eerst moet je als schrijver goed kunnen observeren en neerschrijven wat je ziet. Daarnaast oefen je om een breuk te maken met het verwachte, je voegt iets onverwacht toe. Het derde luik was eigenlijk om te zien en leren van anderen, iedereen schrijft op een andere manier, gaat op een andere manier met gegevens om.

Ik vond het zeer interessant, mijn kennismaking met poëzie en ben blij met mijn keuze...



Het huis van de Sint

Op vrijdag ben ik met de klas van mijn zus (eerste leerjaar) meegegaan naar het huis van de Sint in Sint-Niklaas. Eigenlijk waren we met  klassen, maar ik ben vooral meegegaan met de klas van mijn zus, hoewel ik op gegeven moment gepromoveerd ben tot fotograaf.

Je krijgt een paar Pieten mee die je rondleiden door het huis. Eerst moet je heel veel trappen op, ondertussen een Sinterklaasliedje zingend, daarna krijg je een rondleiding rond alle kamers. Wij zijn begonnen in de slaapkamer van de Pieten, daarna Sinterklaas zijn hobbykamer waar we muziek gemaakt hebben, daarna de badkamer en het toilet van de Pieten, dan achtereenvolgens de slaapkamer, werkkamer en badkamer van Sinterklaas, een werkkamer van de Pieten en een oefenruimte.

Op zich is er heel veel te zien in het huis en met kinderen kan dit zeker heel fantasierijk zijn. We hadden echter 2 kindjes in de klas die de afgelopen week nog met mama en papa naar het Huis gegaan waren en dus alle uitleg nog wisten. Vaak verpestten ze het een beetje voor de andere kinderen. Daar kwam bij dat wij 2 hele jonge pieten hadden, die niet zoveel fantasie hadden. Dat lijkt misschien streng, maar doordat ik op den duur wisselde tussen de groepen om foto's te trekken heb ik alle Pieten gezien die op dat moment in het huis waren. En spijtig genoeg waren die andere Pieten steeds vindingrijker, origineler, grappiger dan de Pieten die de klas van juf Charlotte had.

De tijd is ook steeds beperkt, je wacht wat op andere klassen die nog in een ruimte zijn, enz. Ik vond het geen optimale tijdsplanning, maar kan me voorstellen dat dat niet eenvoudig is.

Alle 'minpuntjes' benen de kinderen niet tegengehouden om het zeer fijn te vinden hoor, maar ik had er zelf meer van verwacht.

Poëzie, deel 2

Maandagavond had ik een tweede sessie poëzie. Ik had huiswerk meegekregen, zelfportretten van onszelf, maar in de vorm van een omhelzing, blauw en stoofvlees.
Woorden die we verzameld hadden door voorwerpen, gebouwen, kleur, gerechten op te schrijven en dan steeds ons blad een plaatsje door te schuiven. Eenvoudig maar effectief.

Vooral van het zelfportret van stoofvlees ben ik zeer tevreden. Het had een totaal andere stijl dan de andere gedichten, maar ik was er echt trots op.

Zelfportret van stoofvlees.

 

Als je me nog maar net kent,

kan ik nogal hard of taai zijn.

Maar ik word al gelukkig

van een boterham, een beetje mosterd

en een bruin biertje.

Geef me nog een vuurtje en wat tijd,

dan krijg je me lekker zacht...

We hebben een groot deel van de les de gedichten van iedereen besproken. Daar ontdekte ik veel meer vormen van poëzie en gedachten verwoorden. Maar ook een aantal tips voor volgende keer.

Opnieuw een opdracht:
- een rondeel met 2 reeds gegeven zinnen. Dat wordt spannend. Ik denk dat ik best eerst ga opzoeken wat een rondeel is. :-)

Brussels by day, Brussels by night

Zondag ben ik een dagje naar Brussel gegaan. Eerst wat dwalen door de straten, op zoek naar stripmuren en andere bezienswaardigheden. Brussel heeft veel meer facetten dan ik als Brussel-leek dacht. Waarvoor een exploratieopdracht in Brussel al niet goed is.

Om ten volle van Brussel te genieten, heb ik ook een aantal musea meegepikt. Ik heb het MIM bezocht en genoten van alle muziekinstrumenten die ik nog nooit gezien had, Ergens in een hoekje heb ik zelf een miniatuurorkest ontdekt. Moest ik hier ooit met kinderen komen, zou de uitdaging zijn om dat orkest te zoeken en te tellen hoeveel 'mannekes' het telt.
Het is zeer interessant om een atelier te bekijken, hoe de instrumenten vroeger gemaakt werden, de slimme trucjes die werden toegepast, enz. Even bijzonder zijn de instrumenten die reeds honderden jaren oud zijn. Violen, altviolen, basviolen, tenorviolen, viola's, en nog een paar waarschijnlijk. Ik wist niet dat er zoveel verschillende violen waren. En dan geef ik enkel het voorbeeld van de violen. Er zijn heel veel verschillende instrumenten te vinden.
Een andere verdieping gaat over instrumenten uit verschillende landen. Ook daar viel ik van de ene verbazing in de andere. Nooit had ik gedacht dat de instrumenten die Afrikanen maken, een even mooi geluid zouden maken, of er minstens even sierlijk zouden uitzien.
De headset is een fijne toevoeging. Telkens je voorbij een aantal instrumenten loopt, speelt de headphone een muziekstuk van een onbekend instrument.
Echt heel knap. Er is ook een actieve rondleiding voor kindergroepen, er zijn workshops in het atelier enz. Ook voor kinderen kan het zeer interessant zijn.

Daarnaast is het gebouw al bijzonder op zich! Het 'old-england' gebouw is met alle hoekjes en kantjes een geweldig gebouw. Ook is het absoluut de moeite om alle verdiepingen te stijgen en boven in het restaurant te gluren naar de Brusselse binnenstad.

 

Daarna zijn we het hoekje omgegaan naar de Coudenberg. Ook dit is een museum, maar in plaats van omhoog, moeten we deze keer naar beneden. We gaan naar het voormalige paleis van Brussel, de Isabellastraat, de omkadering van de oude kapel, hele kamers die opgevuld zijn met puin, waar daarna gewoon boven is gebouwd. Heel bizar, en knap tegelijkertijd. Een groot wonder ontdekt onder de stad Brussel. Ook hier kan je met leerlingen rondlopen. Daar waar het MIM vooral focust op muziek en geschiedenis, kan je hier terug naar techniek en geschiedenis, archeologie, enzovoort.

Tot op heden zijn enkel fundamenten en kelders overgebleven. Het is de belangrijkste archeologische site van Brussel. Op de plaats waar vroeger de kapel stond, staat nu het "BIP" (Brussel Info Plaats). Via het BELvue Museum, een museum over de geschiedenis van België, kan men afdalen om een bezoek te brengen aan deze onderaardse ruimtes. Die bestaan uit kelders van het paleis (woongedeelte, vroegere kapel en Aula Magna), een deel van de Isabellastraat en de overblijfselen van het Hof van Hoogstraeten. In het Hof van Hoogstraeten kan men nu een selectie archeologische voorwerpen bezichtigen die in de loop van de verschillende opgravingswerken op de Coudenbergsite werden ontdekt.

 

 

De avond heb ik afgesloten met een Club 69 concert van The National, ik was al onder de indruk van de groep, maar minstens evenzeer van de locatie waar het doorging. Binnenin de Sint-Hubertusgalerij is een klein theater. Het Vaudeville. Wauw! Het deed me helemaal terugdenken aan de grote Opera uit Parijs, ook daar genoot ik van alle kantjes, sierlijke afwerkingen, lambrisering, kroonluchter.

Beelden van club 69 en dus ook het Vaudeville theater vind je hier.

GrandiOZo!

Afgelopen weekend ben ik naar de Musical GrandiOZo! gaan kijken. Hoewel ikzelf in Sint-Niklaas woon en het Belcantogezelschap een gekende groep is, was ik nog nooit naar een van hun voorstellingen gaan kijken.
Het feit dat er mensen meewerken aan de productie die ik ken, is ook voor mij een extra motivatie.

Het stuk was een bewerking van 'De tovenaar van Oz. Een zeer gekend en klassiek verhaal. Echter schoot er van het originele verhaal niet veel meer over. Dat vond ik wel jammer. Het zat zeker goed in elkaar, maar ik had graag wat meer Oz in GrandiOZo gezien. Je kan als toeschouwer echter niet de beslissingen van de regisseur nemen.

Het verhaal gaat als volgt:
Op de Kansas City High School maakt iedereen zich op voor de jaarlijkse Prom. Dorothy Smith - 'Dee' voor de vrienden, populair maar bovenal onuitstaanbaar - dingt op een meedogenloze manier naar het kroontje van de Prom Queen.
Drie goddelijke creaturen, de Schikmadammen, krijgen van hogerhand de opdracht om Dee een lesje te leren. Eentje dat ze niet snel zal vergeten en dat haar doet inzien dat ze verkeerd bezig is. Door een storm belandt Dee in GrandiOZo!, waar ze door haar val één van de drie heksen verplettert. Op aanraden van de schooljuf en beschermd door de zilveren schoenen van de vermorzelde heks gaat ze op zoek naar de Tovenaar die haar de weg naar huis zal tonen.
Op haar tocht ontmoet ze een Vogelschrik zonder verstand, een Blikken Man zonder hart en bevrijdt ze met het tweetal nog een Laffe Leeuw uit het circus. Met tegenzin neemt ze de drie mee op sleeptouw naar de Tovenaar, op de hielen gezeten door de Heks van het Westen, die de dood van haar zus wil wreken. Met het zicht op GrandiOZo-stad moeten ze nog een laatste hindernis overwinnen.
Maar de vraag is of de Tovenaar ook uitkomst kan bieden als blijkt dat deze heel andere zaken aan zijn hoofd heeft...

Het verhaal was knap geschreven, maar ik vond het stuk iets te lang. 1,5u voor de pauze, nog een dik uur na de pauze, in elke scène een liedje met minstens 4 strofen... Voor mij hoefde het niet, het had misschien zelf meer kracht gehad wanneer het iets korter was.
De spelers en het ensemble hadden een zware taak voor zich om dit 8 voorstellingen vol te houden zonder stemproblemen, stramme spieren en scheurtjes in de kostuums. Toen wij gingen kijken, op zaterdagavond, waren de spelers al toe aan de 6de voorstelling, en de tweede van die dag.

Volgens de spelers was het al de beste voorstelling tot nu toe. En toegegeven, ik als toeschouwer kon het best smaken. Zoals al eerder gezegd had het evengoed korter kunnen zijn, maar het was wel goed.
De rollen werden prima gespeeld en gezongen. Dorothy, 'Dee' voor de vrienden, komt in alles over als het onuitstaanbaar kreng dat ze in het verhaal is. De blikken man is in al zijn bewegingen zou houterig als hij hoort te zijn en de stroman heeft zijn benen en armen nooit helemaal onder controle. Heel goed gedaan. De heksen hebben me verbluft met hun stemmen en ook de schikmadammen gaven een fijn extraatje aan het verhaal.

Als je mij zou vragen of ik het stuk zou aanraden; ja, want het zal je verrassen, maar wees voorbereid, want het duurt lang...

Poëzie (workshop deel 1)

Met een bang hartje en alvast doodmoe na een dagje boekenbeurs kom ik toe in het cultureel centrum van Berchem. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten, maar sowieso ben ik nieuwsgierig.
De workshop is maar voor een kleine groep, 12 mensen, 4 mannen en 8 vrouwen. Volgeboekt, volgens de coördinator en de docente van dienst wrijft zich alvast in het haar omdat ze dergelijke opkomst niet verwacht had.

We beginnen met een kleine voorstelling van onszelf, waarom we deze cursus volgen. Eerlijk als ik ben, is mijn grootste drijfveer de opdracht vanuit Muzische school. Maar ook moet ik toegeven dat poëzie vaak een fijne verpakking geeft aan een moeilijk onderwerp.

Wanneer we er echt in vliegen, moeten we iemand van de groep interviewen - verder graven dan een standaardinterview - en dan een tekstje schrijven over deze persoon, zodat de groep hem/haar kan leren kennen. Ik weet dat het praten me wel afgaat, maar dan iets op papier zetten is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Met een grappige zin die mijn partner zegt, besluit ik te beginnen. Ik rijm in mijn gedicht en voelde me direct te schools bezig, alsof dat het enige was wat ik kan. Ik schrijf wat bij, links en rechts, doorstreep het weer, en eindig opnieuw met een wit blad. Jeetje, het is moeilijker dan gedacht. Een nieuwe poging gaat beter en uiteindelijk is het tijd om terug naar de grote groep te gaan. Terwijl iedereen zijn stukje voorleest, denk ik steeds, dat van mij is belachelijk, niet goed genoeg en ik begin opnieuw te schrappen en schrijven.
Maar dan is het aan mij, en ik krijg compliment over de helderheid van de tekst en de schwung die erin zit. Trots!

Het gedicht dat over mij geschreven is heb ik ook gekregen, dat zal ik alvast met julile delen.

Lore van Belsele

In prachtige balzalen,

hoepelrokken en middeleeuwen.

Spreekt de naam niet tot de verbeelding?

Lore van Belsele

Een intiem afsluitertje

na een dagje onderwijsje leren,

wandelen met de hond in het park.

Lore van Belsele

Luisteren

om weg te dromen

naar een warme stem. 

Lore van Belsele

Diep kijken  naar

een reflectie van jezelf

een paar prachtige ogen?

 

Charles Janssens

De volgende opdracht zijn zelfportretten, maar niet helemaal van onszelf, we krijgen een aantal keuzemogelijkheden, die we zelf bij elkaar zochten. Een voorwerp, een lichaamsgebaar, een bekend persoon, een gebouw, een kledingstuk, een gerecht, een kleur, etc. En maak nu een zelfportret daarvan. Opnieuw hoor ik het donderen in Keulen. Gelukkig krijgen we van de docent een aantal voorbeelden op papier mee. We werken deze les nog rond de aanzet voor het eerste gedicht en krijgen de rest mee als huiswerk.
Ik heb gekozen voor:
- blauw
- omhelzing
- Marilyn Monroe,
ik ben volop aan het sleutelen, maar als ik tevreden ben, beloof ik minstens eentje op de blog te zetten...

Kist, Kist, de gebroeders Kist!

Op maandag 14 oktober ben ik met de stageschool en de kinderen van het eerste leerjaar naar de gebroeders Kist gaan kijken.

Korte uitleg van het stuk:
Er waren eens vier broers. Ze heetten De Gebroeders Kist. Niemand wist of ze zo heetten omdat ze in een kist woonden of dat ze in een kist woonden omdat ze zo heetten. Natuurlijk hadden ze elk ook nog een eigen naam: Oudste, Jongste, Middelste en Domste. En ze hadden Grote Trom, zoals andere mensen een hond of een kanarie hebben. Op een nacht vertrekken ze met Grote Trom, op zoek naar het geluk.

Dit was een geluidsspektakel gebracht door 4 mannen die de broers voorstelden. Ik wist totaal niet wat te verwachten, maar ik was enorm snel onder de indruk van het samenspel van de mannen.
Het neigde naar Stomp door het percussiespel van de mannen, waarbij ook gebruik werd gemaakt van het beperkte materiaal aanwezig op scène.
Indrukwekkend hoe de mannen direct de sfeer erin konden steken en ook houden. De tijd vloog voorbij, de kinderen vonden het geweldig en hebben nog de rest van de dag op alles getikt met potloden, enz.

De 101

Op 5 oktober 2013 ben ik naar een toneelvoorstelling gaan kijken, voor en door kinderen. Het was een eigen bewerking van het sprookje 'De 101 dalmatiërs'. Het stuk was mee geschreven door mijn zus, wat er natuurlijk voor zorgt dat ik niet onbevooroordeeld ben.

De voorstelling was een schot in de roos. Het was voor kinderen, maar toch betrapte ik mezelf erop dat ik zat te gniffelen. De effecten in kostuums en bekende flauwe, heerlijke mopjes zetten zowel jong en oud aan het lachen.

Ik was bovendien verbaasd van de acteurs hun vele kwaliteiten en hoe dit alles voor een mooie voorstelling zorgde. De personages werden tot leven gebracht door spelers van 9 tot 18 jaar, de jongere spelers waren puppy's, terwijl de ouders spelers de grotere rollen voor zich namen.

De muziek zorgde ervoor dat alles vlot aan elkaar gelinkt werd,

Korte voorstelling van het stuk:
Bert De Vil, een jongeman die heel onzeker is, werkt bij zijn zus, Ella De Vil, die een belangrijke (tenminste, dat zou ze willen) tv-studio heeft. Ella is een zeer onaangename baas, ook tegenover de andere werknemers van de studio. Zo mag Prinz, de dalmatiër van Bert, nooit mee naar binnen. Ella haat dieren.  

Roos Van Peteghem, een artieste zonder werk, gaat op een bepaald moment op gesprek bij Ella, waar ook haar dalmatiër, Zita buiten moet wachten. Prinz en Zita zijn meteen dol op elkaar, maar dat kan van hun baasjes niet gezegd worden. Als Bert toch indruk maakt op Roos worden ook zij halsoverkop verliefd.

Zita bevalt van puppy's en Ella die al lang een idee zoekt voor een nieuwe show, kan wel iets aanvangen met die sneeuwwitte hondjes. Ze besluit om de puppy's te ontvoeren om er een show mee te maken. Maar sneeuwwitte puppy"s blijven niet wit, die krijgen vlekjes!  En wie vlekken krijgt, moet dood....

Er ontstaat een zoektocht van Zita en Prinz naar hun kindjes voor ze vlekjes krijgen en een spuitje zullen krijgen van de vreemde Mr. Droite.