En dan nu: Yoga

Ik heb me ingeschreven voor een lessenreeks yoga, vooral voor mezelf, ik ben er al langer in geïnteresseerd en nu is er een kans om kennis te maken. De reeks bestond uit 8 woensdagavonden van 20u tot 21u30. De eerste avond was ik zeer benieuwd en ik was niet teleurgesteld echter een beetje verbaasd, er komt meer bij kijken dan ik dacht. Ik had nooit eerder Yoga gedaan en vond het best wel spannend. Er werd gevraagd om gemakkelijke sportkledij aan te doen en een eigen matje mee te brengen. We waren met twaalf personen. De sessie bestond uit een aantal opwarmingsoefeningen, waardoor het lichaam soepel werd, de lijkhouding (volledige ontspanning), de lichamelijke oefeningen (asana's) en ademhalingsoefeningen (pranayama).

Yoga heeft vooral de bedoeling om  soepelheid te ontwikkelen in lichaam en geest. De spieren worden in de alle richtingen gestrekt en het vet rond de cellen verdwijnt bij het uitvoeren van de yoga-oefeningen. Deze oefeningen combineren met een goede ademhaling stimuleert de bloedsomloop en de uitscheiding van schadelijke stoffen. Daarnaast maakt het je hoofd leeg omdat je aan niets anders denkt dan je ademhaling.

Yoga wordt gepromoot als een ideale manier om te leren ontspannen, want door strekoefeningen en een goede ademhalingstechniek vermindert de lichamelijke spanning.

Doorheen de weken hebben we echt tientallen oefeningen gedaan, maar de zonnegroet is de yoga-oefening die me het meest is bijgebleven. Deze oefening maakt de spieren los en vergroot de lenigheid van het gehele lichaam, ter voorbereiding van de asana’s. Het is een opeenvolging van twaalf houdingen die als een vloeiende oefening worden uitgevoerd. En het is geen lachertje.

Hieronder staat de zonnegroet afgebeeld. Dit heb ik gehaald uit het boek ‘Praktisch yogaboek’, The Sivananda Yoga Centre.

Deze yogasessies waren niet bedoeld voor kinderen. Toch lijkt yoga iets leuks om met kinderen te doen. De kinderen worden er rustig van, ze krijgen controle op hun ademhaling en blijven hun lenigheid behouden. Ik ben dus op zoek gegaan naar een boek waar Yoga met kinderen mogelijk gemaakt wordt. Ik heb een boek gekocht: ‘het Yoga avontuur voor kinderen’ is een praktische verzameling lesideeën gebaseerd op de belevingswereld van kinderen van 4-12 jaar, geïllustreerd met talrijke te keningen. Ik zou dit graag uitproberen tijdens mijn carrousel.

Wat me opvalt aan de sessies die ik gedaan heb, is dat ik het nu al mis. We zijn één woensdagavond verder, waar ik geen Yoga gedaan heb en zonder liegen kan ik zeggen dat ik reeds heb opgezocht waar ik in de buur Yoga kan beoefenen. Ik wil het niet meer loslaten, Of zoals een belangrijke yogafilosofie zegt: EN VAN NU: YOGA

  

Turquoise faux (Fimoworkshop)

Gisterenavond ben ik op workshop fimo gegaan. Ik heb wel eerder met fimo gewerkt, maar het is al een hele tijd geleden. Daarnaast zouden we zomaar met fimo werken, nee we zouden leren hoe we turquoise Faux konden maken. Het zijn parels die lijken op echte natuurstenen.


Werkwijze:
Maak een mengsel van 1 reepje turkoois en 1 reepje smaragd.   Meng dit egaal.  Werk verder met dit mengsel en 2 reepjes turkoois.
Kneed de Fimo even, maar niet te lang omdat deze anders te soepel wordt.

Hak/snij de Fimo kris kras in stukjes en meng beide kleuren door elkaar.
Doe de helft van de afgesneden stukjes in een mengpotje  en doe er enkele druppeltjes zwarte acrylverf bij.  Wees zuinig met de verf anders wordt het een knoeiboel!
Doe de rest van de stukjes erbij en roer de verf onder de stukjes met je penseel.

Giet het mengsel uit op je glasplaat, laat eventueel wat drogen en duw alle stukjes samen tot een worstje

Maak daarna kralen van basisfimo die je bekleed met dunne schijfjes van je worstje faux. De kralen worden dikker doordat er nog een laagje rondgaat, maar net dat laagje maakt het effect.

Ga erdoorheen met een tandenstoker om ze daarna af te bakken. 30 minuten op 110 graden. Als ze gebakken zijn, zijn ze nog niet vormvast, hiervoor moet je wachten tot ze afgekoeld zijn. Dus opgepast als je ze op een ketting of ring plakt.

 

 Ik heb de kralen eerst gemaakt en die zijn minst goed gelukt, daarna de ring en oorbelletjes die ook op het programma stonden, daar ben ik wel tevreden over. Die laatste belanden in een kerstpakje  voor een zus denk ik, zij is dol op dit soort dingen. :-)

Poëzie, deel 3

Het derde en laatste deel van mijn poëzieworkshop zit erop. Jammer vind ik dat wel, het is ergens een verfrissing om continu er mee bezig te zijn. Je denkt er niet meer over na. Ik denk dat echte schrijvers geen workshop nodig hebben om in alles poëzie te zien en te schrijven, maar ik dus wel. Ik begon er net aan gewend te raken en nu is het gedaan.

We bespraken onze rondelen onder elkaar, hadden het over vorm, inhoud, overbrengen van een boodschap en wat verschillende zinnen teweeg kunnen brengen.

Mijn gegeven zinnen:

1.        Dat komt nu toevallig op mijn bord
2.        Tenminste houdbaar tot: zie bodem blik.
 

Ten minste houdbaar tot: zie bodem blik.

Dat komt hier toevallig op mijn bord.

Boontjes, zwamworstjes en ik heb hier ook nog patatjes staan.

Tenminste houdbaar tot: zie bodem blik.

Hmmmm, nee toch, 21 augustus 2007

Ai, oei, beugh, oh nee, kraaaaaamp!

Ten minste houdbaar tot: zie bodem blik.

Dat komt hier toevallig op mijn bord.

Lore

De feedback op mijn rondeel was dat het een correct beeld weergaf, een visueel beeld, het gespeel met de klanken in de 6e zin werd op veel enthousiasme onthaald, maar de 3e zin kwam minder tot zijn recht, hij was te lang in het geheel.

Daarna kregen we de opdracht om ons ergens in het gebouw te gaan zetten en daar de omschrijving te geven van de ruimte die we gekozen hebben. Daarna keerden we terug om 2 beschrijvingen samen te gebruiken, iets bijzonders te laten gebeuren en dat te verwerken in een gedicht, samen.
Ik zette me boven in een zeteltje en omschreef heel concreet wat ik allemaal rond me zag, bijvoorbeeld: tapijt overal, brandblusapparaten, een zwart kussen in de zetel en een vlagje eronder.

Daarna werkte ik samen met Axel, hij heeft een zeer mooie manier van zinnen op elkaar te laten volgen, het lijkt op het einde soms 1 grote zin als je genoeg adem zou hebben. Ik ben benieuwd.
Het was heel bijzonder om samen te werken met een andere schrijver. Je hebt een verschillende kijk op dingen en noteert ook anders, maar het was zeker interessant. En met een verrassend fijn resultaat. We besloten ons te baseren op zijn ruimte, maar met 'mijn' vlagje erbij. Het was een vlagje van de Sinterklaasstoet die in Berchem geweest was. We moesten enkel een manier verzinnen hoe dat vlagje daar geraakt was.

 

Een trap met een hal met stoelen en al

in donker licht om stoffige muren.

Tussen stapels tafels in dikke rijen,

naast torens van plinten en een berg matjes

rustend na een dag met veel publiek

achter de deuren zingt het koor.

Op het dak trappelt een paard

voetgeschuifel en een vloek

een vlagje dwarrelt tot onder de zetel.

 

Axel en Lore

 

 

De denkwijze achter deze opdracht bestond uit 3 delen, eerst moet je als schrijver goed kunnen observeren en neerschrijven wat je ziet. Daarnaast oefen je om een breuk te maken met het verwachte, je voegt iets onverwacht toe. Het derde luik was eigenlijk om te zien en leren van anderen, iedereen schrijft op een andere manier, gaat op een andere manier met gegevens om.

Ik vond het zeer interessant, mijn kennismaking met poëzie en ben blij met mijn keuze...



Het huis van de Sint

Op vrijdag ben ik met de klas van mijn zus (eerste leerjaar) meegegaan naar het huis van de Sint in Sint-Niklaas. Eigenlijk waren we met  klassen, maar ik ben vooral meegegaan met de klas van mijn zus, hoewel ik op gegeven moment gepromoveerd ben tot fotograaf.

Je krijgt een paar Pieten mee die je rondleiden door het huis. Eerst moet je heel veel trappen op, ondertussen een Sinterklaasliedje zingend, daarna krijg je een rondleiding rond alle kamers. Wij zijn begonnen in de slaapkamer van de Pieten, daarna Sinterklaas zijn hobbykamer waar we muziek gemaakt hebben, daarna de badkamer en het toilet van de Pieten, dan achtereenvolgens de slaapkamer, werkkamer en badkamer van Sinterklaas, een werkkamer van de Pieten en een oefenruimte.

Op zich is er heel veel te zien in het huis en met kinderen kan dit zeker heel fantasierijk zijn. We hadden echter 2 kindjes in de klas die de afgelopen week nog met mama en papa naar het Huis gegaan waren en dus alle uitleg nog wisten. Vaak verpestten ze het een beetje voor de andere kinderen. Daar kwam bij dat wij 2 hele jonge pieten hadden, die niet zoveel fantasie hadden. Dat lijkt misschien streng, maar doordat ik op den duur wisselde tussen de groepen om foto's te trekken heb ik alle Pieten gezien die op dat moment in het huis waren. En spijtig genoeg waren die andere Pieten steeds vindingrijker, origineler, grappiger dan de Pieten die de klas van juf Charlotte had.

De tijd is ook steeds beperkt, je wacht wat op andere klassen die nog in een ruimte zijn, enz. Ik vond het geen optimale tijdsplanning, maar kan me voorstellen dat dat niet eenvoudig is.

Alle 'minpuntjes' benen de kinderen niet tegengehouden om het zeer fijn te vinden hoor, maar ik had er zelf meer van verwacht.

Poëzie, deel 2

Maandagavond had ik een tweede sessie poëzie. Ik had huiswerk meegekregen, zelfportretten van onszelf, maar in de vorm van een omhelzing, blauw en stoofvlees.
Woorden die we verzameld hadden door voorwerpen, gebouwen, kleur, gerechten op te schrijven en dan steeds ons blad een plaatsje door te schuiven. Eenvoudig maar effectief.

Vooral van het zelfportret van stoofvlees ben ik zeer tevreden. Het had een totaal andere stijl dan de andere gedichten, maar ik was er echt trots op.

Zelfportret van stoofvlees.

 

Als je me nog maar net kent,

kan ik nogal hard of taai zijn.

Maar ik word al gelukkig

van een boterham, een beetje mosterd

en een bruin biertje.

Geef me nog een vuurtje en wat tijd,

dan krijg je me lekker zacht...

We hebben een groot deel van de les de gedichten van iedereen besproken. Daar ontdekte ik veel meer vormen van poëzie en gedachten verwoorden. Maar ook een aantal tips voor volgende keer.

Opnieuw een opdracht:
- een rondeel met 2 reeds gegeven zinnen. Dat wordt spannend. Ik denk dat ik best eerst ga opzoeken wat een rondeel is. :-)

Brussels by day, Brussels by night

Zondag ben ik een dagje naar Brussel gegaan. Eerst wat dwalen door de straten, op zoek naar stripmuren en andere bezienswaardigheden. Brussel heeft veel meer facetten dan ik als Brussel-leek dacht. Waarvoor een exploratieopdracht in Brussel al niet goed is.

Om ten volle van Brussel te genieten, heb ik ook een aantal musea meegepikt. Ik heb het MIM bezocht en genoten van alle muziekinstrumenten die ik nog nooit gezien had, Ergens in een hoekje heb ik zelf een miniatuurorkest ontdekt. Moest ik hier ooit met kinderen komen, zou de uitdaging zijn om dat orkest te zoeken en te tellen hoeveel 'mannekes' het telt.
Het is zeer interessant om een atelier te bekijken, hoe de instrumenten vroeger gemaakt werden, de slimme trucjes die werden toegepast, enz. Even bijzonder zijn de instrumenten die reeds honderden jaren oud zijn. Violen, altviolen, basviolen, tenorviolen, viola's, en nog een paar waarschijnlijk. Ik wist niet dat er zoveel verschillende violen waren. En dan geef ik enkel het voorbeeld van de violen. Er zijn heel veel verschillende instrumenten te vinden.
Een andere verdieping gaat over instrumenten uit verschillende landen. Ook daar viel ik van de ene verbazing in de andere. Nooit had ik gedacht dat de instrumenten die Afrikanen maken, een even mooi geluid zouden maken, of er minstens even sierlijk zouden uitzien.
De headset is een fijne toevoeging. Telkens je voorbij een aantal instrumenten loopt, speelt de headphone een muziekstuk van een onbekend instrument.
Echt heel knap. Er is ook een actieve rondleiding voor kindergroepen, er zijn workshops in het atelier enz. Ook voor kinderen kan het zeer interessant zijn.

Daarnaast is het gebouw al bijzonder op zich! Het 'old-england' gebouw is met alle hoekjes en kantjes een geweldig gebouw. Ook is het absoluut de moeite om alle verdiepingen te stijgen en boven in het restaurant te gluren naar de Brusselse binnenstad.

 

Daarna zijn we het hoekje omgegaan naar de Coudenberg. Ook dit is een museum, maar in plaats van omhoog, moeten we deze keer naar beneden. We gaan naar het voormalige paleis van Brussel, de Isabellastraat, de omkadering van de oude kapel, hele kamers die opgevuld zijn met puin, waar daarna gewoon boven is gebouwd. Heel bizar, en knap tegelijkertijd. Een groot wonder ontdekt onder de stad Brussel. Ook hier kan je met leerlingen rondlopen. Daar waar het MIM vooral focust op muziek en geschiedenis, kan je hier terug naar techniek en geschiedenis, archeologie, enzovoort.

Tot op heden zijn enkel fundamenten en kelders overgebleven. Het is de belangrijkste archeologische site van Brussel. Op de plaats waar vroeger de kapel stond, staat nu het "BIP" (Brussel Info Plaats). Via het BELvue Museum, een museum over de geschiedenis van België, kan men afdalen om een bezoek te brengen aan deze onderaardse ruimtes. Die bestaan uit kelders van het paleis (woongedeelte, vroegere kapel en Aula Magna), een deel van de Isabellastraat en de overblijfselen van het Hof van Hoogstraeten. In het Hof van Hoogstraeten kan men nu een selectie archeologische voorwerpen bezichtigen die in de loop van de verschillende opgravingswerken op de Coudenbergsite werden ontdekt.

 

 

De avond heb ik afgesloten met een Club 69 concert van The National, ik was al onder de indruk van de groep, maar minstens evenzeer van de locatie waar het doorging. Binnenin de Sint-Hubertusgalerij is een klein theater. Het Vaudeville. Wauw! Het deed me helemaal terugdenken aan de grote Opera uit Parijs, ook daar genoot ik van alle kantjes, sierlijke afwerkingen, lambrisering, kroonluchter.

Beelden van club 69 en dus ook het Vaudeville theater vind je hier.

GrandiOZo!

Afgelopen weekend ben ik naar de Musical GrandiOZo! gaan kijken. Hoewel ikzelf in Sint-Niklaas woon en het Belcantogezelschap een gekende groep is, was ik nog nooit naar een van hun voorstellingen gaan kijken.
Het feit dat er mensen meewerken aan de productie die ik ken, is ook voor mij een extra motivatie.

Het stuk was een bewerking van 'De tovenaar van Oz. Een zeer gekend en klassiek verhaal. Echter schoot er van het originele verhaal niet veel meer over. Dat vond ik wel jammer. Het zat zeker goed in elkaar, maar ik had graag wat meer Oz in GrandiOZo gezien. Je kan als toeschouwer echter niet de beslissingen van de regisseur nemen.

Het verhaal gaat als volgt:
Op de Kansas City High School maakt iedereen zich op voor de jaarlijkse Prom. Dorothy Smith - 'Dee' voor de vrienden, populair maar bovenal onuitstaanbaar - dingt op een meedogenloze manier naar het kroontje van de Prom Queen.
Drie goddelijke creaturen, de Schikmadammen, krijgen van hogerhand de opdracht om Dee een lesje te leren. Eentje dat ze niet snel zal vergeten en dat haar doet inzien dat ze verkeerd bezig is. Door een storm belandt Dee in GrandiOZo!, waar ze door haar val één van de drie heksen verplettert. Op aanraden van de schooljuf en beschermd door de zilveren schoenen van de vermorzelde heks gaat ze op zoek naar de Tovenaar die haar de weg naar huis zal tonen.
Op haar tocht ontmoet ze een Vogelschrik zonder verstand, een Blikken Man zonder hart en bevrijdt ze met het tweetal nog een Laffe Leeuw uit het circus. Met tegenzin neemt ze de drie mee op sleeptouw naar de Tovenaar, op de hielen gezeten door de Heks van het Westen, die de dood van haar zus wil wreken. Met het zicht op GrandiOZo-stad moeten ze nog een laatste hindernis overwinnen.
Maar de vraag is of de Tovenaar ook uitkomst kan bieden als blijkt dat deze heel andere zaken aan zijn hoofd heeft...

Het verhaal was knap geschreven, maar ik vond het stuk iets te lang. 1,5u voor de pauze, nog een dik uur na de pauze, in elke scène een liedje met minstens 4 strofen... Voor mij hoefde het niet, het had misschien zelf meer kracht gehad wanneer het iets korter was.
De spelers en het ensemble hadden een zware taak voor zich om dit 8 voorstellingen vol te houden zonder stemproblemen, stramme spieren en scheurtjes in de kostuums. Toen wij gingen kijken, op zaterdagavond, waren de spelers al toe aan de 6de voorstelling, en de tweede van die dag.

Volgens de spelers was het al de beste voorstelling tot nu toe. En toegegeven, ik als toeschouwer kon het best smaken. Zoals al eerder gezegd had het evengoed korter kunnen zijn, maar het was wel goed.
De rollen werden prima gespeeld en gezongen. Dorothy, 'Dee' voor de vrienden, komt in alles over als het onuitstaanbaar kreng dat ze in het verhaal is. De blikken man is in al zijn bewegingen zou houterig als hij hoort te zijn en de stroman heeft zijn benen en armen nooit helemaal onder controle. Heel goed gedaan. De heksen hebben me verbluft met hun stemmen en ook de schikmadammen gaven een fijn extraatje aan het verhaal.

Als je mij zou vragen of ik het stuk zou aanraden; ja, want het zal je verrassen, maar wees voorbereid, want het duurt lang...

Poëzie (workshop deel 1)

Met een bang hartje en alvast doodmoe na een dagje boekenbeurs kom ik toe in het cultureel centrum van Berchem. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten, maar sowieso ben ik nieuwsgierig.
De workshop is maar voor een kleine groep, 12 mensen, 4 mannen en 8 vrouwen. Volgeboekt, volgens de coördinator en de docente van dienst wrijft zich alvast in het haar omdat ze dergelijke opkomst niet verwacht had.

We beginnen met een kleine voorstelling van onszelf, waarom we deze cursus volgen. Eerlijk als ik ben, is mijn grootste drijfveer de opdracht vanuit Muzische school. Maar ook moet ik toegeven dat poëzie vaak een fijne verpakking geeft aan een moeilijk onderwerp.

Wanneer we er echt in vliegen, moeten we iemand van de groep interviewen - verder graven dan een standaardinterview - en dan een tekstje schrijven over deze persoon, zodat de groep hem/haar kan leren kennen. Ik weet dat het praten me wel afgaat, maar dan iets op papier zetten is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Met een grappige zin die mijn partner zegt, besluit ik te beginnen. Ik rijm in mijn gedicht en voelde me direct te schools bezig, alsof dat het enige was wat ik kan. Ik schrijf wat bij, links en rechts, doorstreep het weer, en eindig opnieuw met een wit blad. Jeetje, het is moeilijker dan gedacht. Een nieuwe poging gaat beter en uiteindelijk is het tijd om terug naar de grote groep te gaan. Terwijl iedereen zijn stukje voorleest, denk ik steeds, dat van mij is belachelijk, niet goed genoeg en ik begin opnieuw te schrappen en schrijven.
Maar dan is het aan mij, en ik krijg compliment over de helderheid van de tekst en de schwung die erin zit. Trots!

Het gedicht dat over mij geschreven is heb ik ook gekregen, dat zal ik alvast met julile delen.

Lore van Belsele

In prachtige balzalen,

hoepelrokken en middeleeuwen.

Spreekt de naam niet tot de verbeelding?

Lore van Belsele

Een intiem afsluitertje

na een dagje onderwijsje leren,

wandelen met de hond in het park.

Lore van Belsele

Luisteren

om weg te dromen

naar een warme stem. 

Lore van Belsele

Diep kijken  naar

een reflectie van jezelf

een paar prachtige ogen?

 

Charles Janssens

De volgende opdracht zijn zelfportretten, maar niet helemaal van onszelf, we krijgen een aantal keuzemogelijkheden, die we zelf bij elkaar zochten. Een voorwerp, een lichaamsgebaar, een bekend persoon, een gebouw, een kledingstuk, een gerecht, een kleur, etc. En maak nu een zelfportret daarvan. Opnieuw hoor ik het donderen in Keulen. Gelukkig krijgen we van de docent een aantal voorbeelden op papier mee. We werken deze les nog rond de aanzet voor het eerste gedicht en krijgen de rest mee als huiswerk.
Ik heb gekozen voor:
- blauw
- omhelzing
- Marilyn Monroe,
ik ben volop aan het sleutelen, maar als ik tevreden ben, beloof ik minstens eentje op de blog te zetten...