Poëzie, deel 3

Het derde en laatste deel van mijn poëzieworkshop zit erop. Jammer vind ik dat wel, het is ergens een verfrissing om continu er mee bezig te zijn. Je denkt er niet meer over na. Ik denk dat echte schrijvers geen workshop nodig hebben om in alles poëzie te zien en te schrijven, maar ik dus wel. Ik begon er net aan gewend te raken en nu is het gedaan.

We bespraken onze rondelen onder elkaar, hadden het over vorm, inhoud, overbrengen van een boodschap en wat verschillende zinnen teweeg kunnen brengen.

Mijn gegeven zinnen:

1.        Dat komt nu toevallig op mijn bord
2.        Tenminste houdbaar tot: zie bodem blik.
 

Ten minste houdbaar tot: zie bodem blik.

Dat komt hier toevallig op mijn bord.

Boontjes, zwamworstjes en ik heb hier ook nog patatjes staan.

Tenminste houdbaar tot: zie bodem blik.

Hmmmm, nee toch, 21 augustus 2007

Ai, oei, beugh, oh nee, kraaaaaamp!

Ten minste houdbaar tot: zie bodem blik.

Dat komt hier toevallig op mijn bord.

Lore

De feedback op mijn rondeel was dat het een correct beeld weergaf, een visueel beeld, het gespeel met de klanken in de 6e zin werd op veel enthousiasme onthaald, maar de 3e zin kwam minder tot zijn recht, hij was te lang in het geheel.

Daarna kregen we de opdracht om ons ergens in het gebouw te gaan zetten en daar de omschrijving te geven van de ruimte die we gekozen hebben. Daarna keerden we terug om 2 beschrijvingen samen te gebruiken, iets bijzonders te laten gebeuren en dat te verwerken in een gedicht, samen.
Ik zette me boven in een zeteltje en omschreef heel concreet wat ik allemaal rond me zag, bijvoorbeeld: tapijt overal, brandblusapparaten, een zwart kussen in de zetel en een vlagje eronder.

Daarna werkte ik samen met Axel, hij heeft een zeer mooie manier van zinnen op elkaar te laten volgen, het lijkt op het einde soms 1 grote zin als je genoeg adem zou hebben. Ik ben benieuwd.
Het was heel bijzonder om samen te werken met een andere schrijver. Je hebt een verschillende kijk op dingen en noteert ook anders, maar het was zeker interessant. En met een verrassend fijn resultaat. We besloten ons te baseren op zijn ruimte, maar met 'mijn' vlagje erbij. Het was een vlagje van de Sinterklaasstoet die in Berchem geweest was. We moesten enkel een manier verzinnen hoe dat vlagje daar geraakt was.

 

Een trap met een hal met stoelen en al

in donker licht om stoffige muren.

Tussen stapels tafels in dikke rijen,

naast torens van plinten en een berg matjes

rustend na een dag met veel publiek

achter de deuren zingt het koor.

Op het dak trappelt een paard

voetgeschuifel en een vloek

een vlagje dwarrelt tot onder de zetel.

 

Axel en Lore

 

 

De denkwijze achter deze opdracht bestond uit 3 delen, eerst moet je als schrijver goed kunnen observeren en neerschrijven wat je ziet. Daarnaast oefen je om een breuk te maken met het verwachte, je voegt iets onverwacht toe. Het derde luik was eigenlijk om te zien en leren van anderen, iedereen schrijft op een andere manier, gaat op een andere manier met gegevens om.

Ik vond het zeer interessant, mijn kennismaking met poëzie en ben blij met mijn keuze...