Beste lezers van mijn blog, het is een tijdje stil geweest, maar dat komt door de examens waar ik middenin zit: taken moeten af, vakken moeten geleerd worden etc.
Ik heb echter niet stil gezeten op cultuurvlak. Ik heb nog 2 voorstellingen gezien. Ontspanning mag ook :-)
- Bloed, zweet en tranen
(een komedie over familie, wielrennen en homoseksualiteit). Een heel knappe prestatie van de volwassenen van Reynaertkring Daknam. En dat zeg ik niet enkel omdat ik de spelers ken, nee het verhaal was gewoon goed. Een vader die zijn zoon traint om kampioen van België te worden omdat hem dat zelf nooit gelukt is en de zoon die homoseksueel is en dat tegen de vader durft te zeggen net voor het kampioenschap. Hilarische omstandigheden, emotionele scenes, en oprechtheid maakten dit stuk gewoon goed. Ik heb onlangs geschreven over "Deftige kuisvrouw gevraagd" en vertelde daar over de gedateerdheid van het stuk. Ook dit is al een ouder stuk, maar misschien door het onderwerp, maar zeker ook door de correctheid van het geheel, kwam dit stuk beter tot zijn recht.
- Daarnaast ben ik ook naar "Assepoester, het tamelijk ware verhaal" gaan kijken. Een verjaardagscadeautje van de zus. Ik had al reacties gehoord van mensen die waren gaan kijken en die met gemengde gevoelens teruggekeerd zijn. Dus ik had wat schrik om te vertrekken, maar ik vond het geweldig!
Het originele verhaal is er in terug te vinden (voor diegene die het kennen, het gaat zelfs om het verhaal van een twijgje van een hazelaar, de pratende duiven etc. Niet de disneyversie dus.) Voor de rest showgehalte genoeg, het is een grappige mix geworden van hedendaagse factoren: zoals een journalist die het verhaal aan elkaar schrijft, tot stofzuigers op scene, een metalband op het bal etc. en het ouderwetse verhaal van een meisje dat door omstandigheden "in de kast" mag slapen.
De sterke acteerprestaties van onder andere Ann Van den Broeck (stiefmoeder), Charlotte Campion (Assepoester) en Daisy Thys (Tante Snos) zorgen ervoor dat het niet vreemd is wanneer we plotseling van het sprookje naar de werkelijke wereld (vb. express wisselen van doeken en een toneelmeester die overloopt) gaan en we daarna weer terugkeren naar het verhaal.
Ik vond het goed en een prima voorbeeld van hoe je een klassiek verhaal een nieuwe twist geeft. Het is iets wat toe te passen valt voor stukken die je met een school organiseert, zo'n nieuwe twist.
Eerlijkheid gebied me ook te zeggen dat dit volgens mij een dure show geweest is, dergelijk budget heb je met een school niet natuurlijk. De kostuums, de props, allemaal heel aanwezig en een belangrijk deel van de show. Een school moet het natuurlijk met veel minder doen. Maar ook hier kan je met originaliteit al ver komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten